شکلات خوری انجیری کریستال ورساچه با اب طلای هلندی

ظروف کریستال را در طرح‌ها و نقش‌های متنوع و زیبایی می‌سازند. برخی از ظروف کریستال پرکاربردتر از سایرین هستند. معمولا پراستفاده‌ترین کریستال‌ها که برای پذیرایی به کار می‌روند، شامل موارد زیر هستند:

لیوان، فنجان و استکان‌ها برای سرو شربت، نوشیدنی و چای؛
قندان، آجیل‌خوری و شکلات‌خوری که اغلب دردار و در دو نوع پایه‌دار و بدون پایه هستند؛
میوه‌خوری و شیرینی‌خوری که در هر دو نوع پایه‌دار و بدون پایه ساخته می‌شوند و بدون در هستند؛
قاشق مخصوص سرو آجیل؛
بستنی‌خوری.

البته به جز اینها مدل‌های بسیار زیادی از ظروف کریستال وجود دارد، اما کاربردشان کمتر است. از آن جمله می‌توان به بشقاب، زیردستی، کارد و چنگال، کاسه‌ها و پیاله‌های مختلف اشاره کرد.
تفاوت کریستال با شیشه چیست؟

کریستال‌ها خودشان زیرمجموعه‌ای از شیشه‌ها هستند. یعنی همه کریستال‌ها نوعی شیشه هستند، اما همه شیشه‌ها کریستال نیستند. شیشه معمولی که همه ما می‌شناسیم، در حدود ۹۰ درصد از سودالایم (soda- lime) یا شیشه آهک سوددار ساخته شده است، اما کریستال عمدتا از شیشه ظریف‌تری از جنس سیلیس ساخته می‌شود و حداقل باید ۲۴% سرب داشته باشد. به جز سرب، معمولا پتاس، کربنات سدیم و افزودنی‌های شیمیایی دیگری هم به کریستال می‌افزایند. بااین‌حال در برخی کشورها از جمله آمریکا، حتی اگر ۱% سرب در شیشه یافت شود، آن را کریستال می‌گویند. از نظر فنی، کریستال‌هایی که کمتر از ۲۴% اکسید سرب دارند یا در ترکیب آنها سایر اکسیدهای فلزی هم به کار رفته است، کریستال به شمار نمی‌روند و «شیشه کریستال یا کریستالین» نامیده می‌شوند.

برخلاف باور عموم، شیشه محکم‌تر از کریستال است؛ به همین دلیل است که بیشتر در مناسبت‌های خاص از کریستال استفاده می‌کنند. یکی از دلایل این باور نادرست سنگین‌تر بودن کریستال نسبت به شیشه است. علاوه‌براین، وجود سرب در کریستال آن را نرم و انعطاف‌پذیر می‌کند و بنابراین راحت‌تر می‌توان روی آن طرح و نقش‌های زیاد با جزئیات فراوان ایجاد کرد. به‌دلیل همین ویژگی، طلاکوب و نقره‌کوب کردن کریستال هم امکان‌پذیر است.

نکته: ازآنجاکه معمولا از ظروف کریستال برای مواد غذایی خشک استفاده می‌شود، ظاهرا محتوای سرب آن خطری ندارد.